گیتی گرایی (سکولاریسم-لاییسیته)، به چمِ جدایی دین از حکومت،  نوعی راه و روش سیاسی است که جامعه به واسطه ی آن راه و روش، از طریق قانون اساسی کشور، حکومت، دولت و همه نهاد های زیر مجموعه اش  را موظف می کند تا مستقل از هرگونه فرامین شرع و دستورات فقهی و هرگونه ایدئولوژی فعالیت کنند. استفاده  از نمادها، سمبل ها و ایده های دینی، مذهبی و ایدئولوژیکی برای همه این نهادها ممنوع است.

هم آوایی ها، کنشگران گیتی گرایی و لاییسیته هستند. هم آوا بر جدایی دین از حکومت باور دارد و به شهروند آزادی باور دارد که باور یا عدم باورش و در صورت اقتضا، آزادی دین و یا بی دینی خود را در شرایط مناسب و آزاد و امن تضمین می کند.

هم آوا، گیتی گرایی (لاییسیته) را یکی از ابزار لازم دمکراسی و ایجاد همبستگی ملی می داند و از هرگونه افراط گرایی و استفاده ابزاری از اندیشه جدایی دین از حکومت در همه اشکال جدایی و نفاق افکنی پرهیز می کند.

هم آوا براین باور است که حکومت دمکراتیک ایران می بایست مبتنی بر گیتی گرایی ایرانی باشد. هر شهروند ایرانی از هر تیره و تبار و باور و یا ناباوری که باشد در برابر قانون با یکدیگر برابر باشند. 

نهاد آموزشی کشور می بایست از هرگونه دین، فقه و ایدئولوژی مستقل باشد. کودکان زیر هژده سال تحت حمایت نهاد آموزشی می بایست آزادانه مطالعه و رشد کنند تا در سن قانونی، خود آزادانه باور و اندیشه خود را انتخاب کنند.

سه قوا می بایست مستقل و تفکیک از هم به دور از هرگونه دین، ایدئولوژی و قوانین فقهی عمل کنند.

گیتی گرایی (لاییسیته) به چم آزادی همه باورها ست. هر شهروندی آزاد است در امنیت کامل باور خود را با احترام به باور دیگر داشته باشد.

هم آوا، گیتی گرایی (لاییسیته) ایرانی را مسیری برای گسترش رواداری، مداراگری و خشونت پرهیزی جامعه و در نهایت زندگی مسالمت آمیز شهروندان در کنار یکدیگر می داند.